08 juli 2015

being a teacher… de laatste warme weken

Veluws College Twello
mavo en onderbouw havo, vwo
Hietweideweg 20
7391 XX Twello
T: 0571-271561
www.veluwscollege.nl
Being a teacher… de laatste warme weken
De Grote Vakantie, zoals we die vroeger noemden, komt dan toch eindelijk in zicht. De laatste
weken zijn niet alleen vanwege het weer bijzonder. Extreme hitte, afgewisseld met al even
extreme buien, hagelstenen zo groot als eieren en hevig onweer. Maar je kunt het als leerling
slechter treffen. Zo ongeveer op het moment dat de laatste toetsweek is geëindigd begint de
Grote Zomer. Je kunt je laatste toets inleveren, je fiets pakken en direct door naar Bussloo of het
zwembad. Op je telefoon checken of de eerste cijfers al binnendruppelen. Met de laatste versies
van de smartphone kun je dat desgewenst IN het water doen. Voor mij als docent zijn die
laatste weken altijd een heel intense tijd. Je realiseert je meer dan ooit wat het vak van leraar
inhoudt. Wat het is om docent te zijn. Being a teacher. Never a dull moment. Deel mogen
uitmaken van het inmiddels befaamde ‘docentencabaret’ op de avond van de diplomauitreiking.
Met een vast groepje collega’s, ieder jaar weer aangevuld met enthousiaste niéuwe collega’s
een hilarisch programma mogen verzorgen. Rare typetjes spelen en dingen kunnen zeggen die
je normaal niet zo snel zegt. Heerlijk. Samen met collega’s zingen en muziek maken, rappen,
teksten schrijven, grappig en serieus. Genieten van blije en enthousiaste leerlingen en ouders.
Van verrassende collega’s. Voorpret hebben bij het oefenen. Samen nog even iets drinken na het
feest, in de personeelskamer. Met een fris biertje, 0.0 % . Nagenieten. Bij de eindstreep hebben
mogen staan. Een week daarvóór sta je ook aan de startlijn. Dan zit je opeens in een lokaal met
je aanstaande mentorklas voor het komende schooljaar. Nieuwe brugklassers, de één nog
onzeker, de ander al direct ‘thuis in Twello’. Kennismaken. Alvast een veilige basis leggen. Zij
zitten met hun hoofd in twee werelden. Afscheid van groep 8 én starten in een nieuwe vreemde
groep met vaak nog onbekende klasgenoten en een vreemde man voor de groep. En dan weten
ze nog niet eens dat die man een week later in een roze overall op een podium als ‘boer Geert’
héél rare dingen zegt en zingt. Maar wat was het leuk met die nieuwe klas en ook ’s avonds met
de ouders. Je krijgt alweer zin in dat nieuwe jaar. Ik snap ze, die leerlingen. Zit zelf ook in twee
werelden. Afscheid van een klas waarvan ik twee jaar mentor ben geweest, ze gaan nog niet
van school, maar toch…..en intussen alvast starten met een nieuwe groep. Being a teacher. Een
erg gezellige afscheidsbarbecue met die mentorklas houden. Het kon thuis bij één van de
leerlingen. Ze belde haar vader even tijdens een mentorles. Diezelfde vader wist niet dat hij op
de speaker stond. ‘Barbecue? Ja, prima…oh…met de HELE KLAS?’ (gelach van die klas) ‘Eh…ja…dat
kan wel…!’ Spontaan applaus. Een mooie avond volgt iets later. Wat heb ik geboft met zo’n
groep. Dan is een rap schrijven over de afgelopen twee jaar en over die leerlingen eigenlijk zo
gebeurd. En om die dan te doen, buiten, met een backingtrack op een draagbaar cd-spelertje,
met je klas zittend in het gras voor je, dat is puur geluk. Being a teacher. Dat is ook dat je weet
dat je na die geweldige diploma-avond nog één dag hebt om je laatste nakijkwerk te doen. En
dan zit je dus Remi aan de eettafel te ploeteren met cijfers, gemiddelden, beoordelingen. Een
grotere tegenstelling met de avond ervoor is bijna niet mogelijk. Gelukkig hebben we het
fenomeen ‘groepsapp’. Waarmee je met collega’s van je sectie of domein (altijd heerlijk flauwe
taalgrapjes in de talenapp) al foto’s kunt delen van die avond, of de mooiste nakijkbloopers
kunt uitwisselen. Ook over de komende personeelsdag regent het hints via de app. Eigenlijk zijn
we gewoon grote leerlingen, ik blijf het zeggen. (Being a teacher is also being a student). Op de
ochtend dat ik naar school rijd om de toetsen te brengen komen de eerste slierten
Bussloogangers me alweer in een bonte ploegentijdrit tegemoet. Dan is ’t opeens weer
weekend. Terwijl ik dit schrijf lijkt de laatste hittegolf eindelijk mijn woonkamer te hebben
verlaten. Laatste column dit schooljaar. Wat nog deze week? Intensief vergaderen over de
leerlingen. Telefoontjes naar ouders. Revisie. Edukans-actiedag. Wordt leuk! Teamuitje. Wordt
leuk! Rapporten uitdelen aan die lieve mentorklas. Weemoed… Slotlunch met alle collega’s.
Terugkijken. Lach en traan. Bewogen jaar. Being a teacher. Blij dat ik het mag zijn. Nu even een
week of vijf, zes geen ‘meneer Jansen’. Maar gisteravond hoorde ik weer even die stem buiten,
voor mijn huis: ‘Meneer Jansen! Meneer Jansen!’ WAT?? O ja… Het is mijn nieuwe buurmeisje,
twee huizen verder. Zij hebben een kat die Meneer Jansen heet! Echt waar!!!
Fijne vakantie!
Bert Jansen
Being a teacher @ Veluws College Twello