10 september 2014

Een andere wereld

Het was bijna zomervakantie. Met het jaarlijkse teamuitje verbleven we bij een prettig
restaurant, met een barbecue buiten in het zonnetje. Een paar collega’s dartten binnen
in het kroeggedeelte. Een opgehangen flatscreen toonde de eindsprint van een touretappe. Direct na de finish werd het programma onderbroken door een extra nieuwsuitzending. Boven Oost-Oekraïne was een passagiersvliegtuig uit de lucht geschoten.
De rest is geschiedenis. Een vakantie die begon met een dag van nationale rouw.
Inmiddels is het nieuwe schooljaar weer begonnen. De wereld is in die afgelopen zes
vakantieweken behoorlijk veranderd. Landen, volken, groeperingen staan elkaar naar
het leven. Gruwelijke filmpjes circuleren op het internet. Sancties worden beantwoord
met omgekeerde sancties. ‘The times, they’re a changing’, zong Bob Dylan al heel lang
geleden. En ja, de tijden veranderen nog steeds.
Gelukkig zat er weer een hele aula (bij ons ‘De Kuil’ genoemd) vol met kersverse en
enthousiaste brugklassers op de eerste schooldag. Ze hadden en hebben er zin in. In het
welkomstpraatje kon ik het niet laten toch even de gebeurtenissen van de afgelopen
vakantie te noemen. Want is het eigenlijk niet gewoon ‘pesten-op-grote-mensenniveau ’ wat er om ons heen gebeurt?
Alle reden om meteen maar weer te benadrukken hoe belangrijk het is dat je elkaar
accepteert zoals je bent, dat je niet allemaal dezelfde mening hoeft te hebben, er niet
allemaal hetzelfde uit hoeft te zien. Dat iedereen erbij hoort en recht heeft op een fijne
schooltijd.
Een betere aftrap daarvoor dan het brugklas summercamp in Heino konden we ons niet
wensen. Drie dagen van zon, gezelligheid, sportiviteit en elkaar leren kennen. Zowel de
leerlingen als de begeleidende docenten hadden het helemaal naar hun zin. Grenzen
werden verlegd op allerlei niveaus. Los van alle sportieve activiteiten, gezellige avonden
met gitaar, barbecue en disco was mijn hoogtepunt van dit schoolkamp er eentje op een
heel ander vlak. Een van de leerlingen zat even niet zo lekker in z’n vel. Had wat moeite
met contact maken en voelde zich nog niet zo geaccepteerd. Had ook wat opmerkingen
opgevangen van een paar klasgenoten. Ik praatte er met hem over op weg naar de
eetzaal. Een klasgenoot merkte dat het even niet goed ging, begon tijdens het eten een
uitgebreid gesprek met de leerling in kwestie, stelde vragen, gaf tips en ging vervolgens
z’n klasgenoten langs om aandacht te vragen voor het probleem. Mijn collega, als
mentor, en ik keken met stijgende verbazing en vooral bewondering naar wat er
gebeurde. Diezelfde avond en de resterende schoolkamptijd liep eerdergenoemde
leerling weer met een grote glimlach op z’n gezicht!
Prachtig moment…
De tweedejaars begonnen het schooljaar, na een paar lesdagen, met een opdracht in
Deventer. Op de markt werden standhouders geïnterviewd, kramen en producten
gekeurd en verder was er een wandeltocht met opdrachten langs een aantal bijzondere
gebouwen in de stad. Presentaties volgen in de mentorles. (‘Meneer? Waarom staat er
op die groente- en fruitkraam: ‘Het kraampje van Poetin?’)
Wanneer u dit leest zijn onze derdejaars mavo op werkweek naar De Ardennen en
bezoeken de klassen 3 havo en atheneum Berlijn. Collega’s hebben weer veel tijd in de
voorbereiding gestoken en de programma’s beloven een prachtige week!
Zo gaan we meteen in de eerste twee schoolweken ‘de wereld in’. En dat is misschien
ook de beste plek om er een ándere wereld van te maken. Andere mensen en culturen
ontmoeten. Vrienden maken. Elkáár leren kennen, begrijpen, accepteren.
Een heel fijn schooljaar gewenst!
Bert Jansen
Veluws College Twello