Krststrss

Nee, ik was niet volledig in de war toen ik bovenstaande titel bij dit stukje schreef.
Het heeft ook niets te maken met bezuinigingen bij uw krant of op de website. Onze
Nederlandse taal blijkt soms prima te lezen zónder klinkers, daar zijn leuke voorbeelden van bekend. En hoewel dit woord nu niet meteen herkenning zal oproepen,
hoef je er toch maar twee (dezelfde) klinkers aan toe te voegen om tot een herkenbaar gegeven te komen: ‘kerststress’.
Veel mensen gaan eronder gebukt deze dagen. Boodschappenlijstjes, familiedinerplanningen, collegiale en min of meer verplichte kerstborrels, ongewenste natte
zoenen, een aan een update toe zijnde kerstgarderobe, kerstkaarten, digitaal, of
gaan we voor de kartonnen versie en dus een week de smaak van de achterkant van
postzegels aan de tong, cadeautjes voor onder de boom, wat doen we met…met de
Kerst? (kies o.a. uit (schoon)moeder en/of – vader of het konijn).
Op scholen bestaat de kerststress vaak uit het tijdig instuderen van een kerstmusical of
-dienst, het organiseren van een kerstmarkt voor een goed doel, kerstontbijten, kerstrapporten invullen, passende activiteiten bedenken, liefst met behoud van lesuren.
Er werd besloten dit jaar, na de ingrijpende weken rond het overlijden van onze collega Frank, al teveel kerststress te vermijden. Deze wijze beslissing van onze directie
resulteerde vervolgens in allerlei spontane ideeën. Tóch wel leuk om iets te doen op
de laatste dag voor de vakantie. En zo stonden we opeens met een deel van de collega’s in het muzieklokaal om een kerstmedley samen te stellen en in te studeren.
Want het was ook best eens leuk wanneer wij voor de leerlingen gingen optreden in
plaats van andersom. ‘The little drummer boy’ ging naadloos over in ‘Last Christmas’
en John Lennon wisselde moeiteloos stuivertje met een hemels koortje tijdens (een)
‘Silent Night’.
Het wilde idee ontstond om het gruwelijke kerstlied ‘Flappie’ te zingen en ondertussen uit te beelden. Ik zal u de details van een als slachter uitgedoste afdelingsleider
besparen. ‘Het meisje met de zwavelstokjes’ werd enthousiast vormgegeven door
een andere mannelijke collega. Gelukkig hebben we de foto’s nog…
Zelf mocht ik het ‘traditionele’ kerstverhaal, versie 2.0 op rijm en als rap vertolken.
Zo was er voor ieder wat wil(d)s en dan ben je, geloof ik, (gelóóf ik?) een oecumenische
school. De rest van de dag brachten leerlingen zelfgemaakte kaarten, kerstbakjes en
-versieringen naar bejaarden in de omgeving, zongen daar kerstliedjes en hadden
gesprekjes met ouderen. ECHT contact dus. In een tijd waarin de emoticons op
Facebook onze gemoedstoestand moeten uitleggen, want tijd om ons échte gezicht
te laten zien hebben we niet, was dat een mooi initiatief. (Nieuwste manier om
iemand uit te nodigen voor een écht bezoekje: ‘Vind je het goed wanneer ik voor een
paar uurtjes je face boek?’) ECHT contact. Elkaar opzoeken. Gezelschap. Dat wens ik
iedereen toe de komende dagen. Intussen ben ik al wel m’n rechterduim aan het
trainen voor het ‘liken’ van de vele kerst- en nieuwjaarswensen die ongetwijfeld als
engeltjes door het digitale luchtruim zullen zweven deze week. Ook mooi hoor.
Maar laten we elkaar ook blijven ZIEN. Docenten, leerlingen en ouders. Vrienden,
familie. Jong en oud. Face to Face.
Fijne ‘Facedagen’ en een goed en gezond 2014 gewenst!
Bert Jansen, Docent VC Twello
“As we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do
the same.” (Nelson Mandela)