27 februari 2013

Bushoofd

Werken op het Veluws College Twello betekent soms dat je jezelf zomaar op
een ochtend in februari om 5.45 uur kunt terugvinden in zo’n reisbus waar er
maar liefst drie van voor de school staan geparkeerd. We gaan een dagje
wintersporten in Züschen, Sauerland. Mijn collega Vera heeft mij tot ‘bushoofd’
van bus 1 benoemd, wat gewoon betekent dat je een relaxte reis hebt, want
wanneer een docent Lichamelijke Opvoeding iets organiseert kun je er vanuit
gaan dat alles perfect is voorbereid. ‘Mijn’ kratje met leerlingenlijst, instructies
en koffie staat al klaar. Bushoofd heeft overigens niets te maken met de
omvang van je schedel. Behalve leerlingen tellen, af en toe een grapje door de
microfoon maken, wat informatie doorgeven en duidelijke afspraken maken
over het schoonhouden van de bus en wat ‘gezellig’ is, kun je gewoon genieten
van de reis. We treffen het met de chauffeur. Iemand die z’n werk duidelijk leuk
vindt, minder streng is dan het bushoofd in kwestie en ook nog zorgt voor
goeie muziek aan boord. Met collega’s Bart en Vera en drie gezellige klassen
hebben we een prima reis. Eenmaal aangekomen in Züschen kan het winterfeest echt beginnen. Skiën of snowboarden met of zonder les, langlaufen,
snowtuben, sleeën, alles kan eigenlijk. Prachtig om te zien hoe alles en
iedereen vertegenwoordigd is op zo’n dag. Leerlingen van alle leeftijden,
docenten, conciërge, afdelingsleider, directrice mét dochter en vriendin om
snowboardles te geven, toezichthouders, EHBO’ers, stagiaires, noem maar op.
Na een ochtend met lessen, waarbij ik met wat collega’s en gevorderde
leerlingen even lekker zelf kon skiën, worden er in de middag wat groepjes
geselecteerd die onder begeleiding een stoere afdaling kunnen proberen.
Even later ski ik vooraan een groepje brugklassers dat net z’n eerste les heeft
gehad. Achteraan collega Eric. We maken mooie, grote bochten, het is rustig op
de piste en we gaan in een k(l)eurige sliert naar beneden. Waarom ben ik geen
skileraar geworden? Géén nakijkwerk, alleen wanneer zo’n minikamikazepiloot een bochtje overslaat en jou voorbijsneeuwstuift, verder alleen achteromkijkwerk, je bent lekker buiten, de zon schijnt en… nou ja, te laat…
Het wordt, kortom, een perfecte dag zonder ongelukken en we genieten met
z’n allen. Op de terugweg lekker nakletsen met leerlingen en die aardige
chauffeur, applausje vragen voor hem en iedereen en dan het moment
suprême van het bushoofd: met die grote blauwe vuilniszak aankondigen dat
je over tien minuten langskomt, alles schoon moet zijn en iedereen z’n afval in
die zak kan deponeren. En dat de busdeuren bij school NIET open gaan,
wanneer het niet schoon is.
Tja, je moet wat maken van zo’n functie. Bushoofd is not just a job, it’s a way of
life. Natuurlijk is de bus bij aankomst schoon, dank zij die prima leerlingen.
Je kunt zeggen: een erg lange dag, om 6.00 uur vertrekken, om 21.00 uur thuis.
Je zou er een bushoofd van krijgen. Of een ‘buzzhoofd’ , van alle geluiden…
Je kunt ook zeggen: dit zijn de krenten in de onderwijspap. Heerlijk een dag in
de sneeuw met leuke leerlingen en collega’s. Ik houd het op het laatste!
Bert Jansen
Docent VC Twello