Schoon schip

Tijdens mijn eerste rondjes hardlopen in 2013 bemerkte ik dat ik nog regelmatig door een Rode Zee moest. De resten van het oude-dan wel nieuw(e)
jaarsvuurwerk lagen nog ruimschoots verspreid over stoepen, straten en
fietspaden. Inmiddels flink natgeregend, aangestampt of –gereden en dus
goed voor het risico van een fikse uitglijder hier of daar.
We knallen graag het oude jaar uit, zoals dat heet, maar nemen soms de resten
mee het nieuwe jaar in…
‘Je eigen stoepje schoonhouden’, ach, dat gaat nog net, maar wat een meter
verder ligt, was dat niet van die rotjochies uit de buurt? Terwijl afval opruimen
toch een favoriete bezigheid is in deze eerste weken van het nieuwe jaar.
Kerstbomen en versieringen worden weer voor een jaar naar de zolder verbannen en trouwens, kan die zolder zelf niet eens een opknapbeurt gebruiken?
Die opknapbeurt geldt ook voor ons zelf. Nooit lopen de aanmeldingen bij
(en aanbiedingen van) de sportscholen zo hoog op als in deze periode.
Nederland fitnest massaal de overtollige kerstkilo’s weg. (Kiloknallers?)
Ik loop mijn rondjes natuurlijk ook niet alleen maar omdat het zo leuk is.
Het is ook een soort van afvalverwerking. Zowel geestelijk als lichamelijk afval.
Ook op scholen wordt vaak te lang oud materiaal bewaard. Duik het magazijn
van een gemiddelde school in en je weet niet wat je tegenkomt. Methodes uit
het jaar nul (‘maar je weet maar nooit, niet weggooien!’), decorstukken van die
musical uit 1930 en heel soms nog een leerkracht die écht niet met pensioen
wilde…
Ooit, in het Krijt (de geologische periode dat er nog met krijtjes op een bord
werd geschreven), had ik een collega die altijd het hele bord volkalkte
(over ‘leerstof’ gesproken) en er dan met uitroepteken bij schreef: ‘NIET WEG!’.
Kwam ik dan de les na hem, dan werd ik geacht alles te laten staan.
En kon ik m’n eigen les op mijn buik schrijven, letterlijk en figuurlijk.
In de pauzes blijft er vandaag de dag ook nog wel eens iets liggen. Je zakje
gezonde boterhammen, eigenhandig gesmeerd door je moeder of vader, daar
kwam je als leerling nét niet aan toe deze pauze. Naar een van de vele
indoor-containers lopen lijkt toch al weer gauw op werk en dáár had je geen
pauze voor. Heel soms vis ik wel eens zo’n nog keurig luchtdicht verpakt
boterhammetje van de vloer of zelfs uit de bak en begin er van te eten.
‘ÉÉÉÉL! KIJK DAN! HIJ EET HET ÓÓÓP!’, klinkt het dan al gauw.
Wanneer ik zeg dat het daar toch uiteindelijk voor bedoeld was, helpt dat niet.
Diezelfde leerlingen die hun brood laten slingeren zien er dan wél weer
superstrak gestyled en netjes uit op het komende galafeest op donderdag
10 januari. En reken maar dat onze school er superstrak uitziet op de Open Dag
op woensdag 16 januari. Af en toe schoon schip maken vaart wel zo lekker en
opgeruimd een nieuw jaar in voelt ook wel prettig. Morgen maar weer eens
met een opgeruimd humeur beginnen met ons traditionele Nieuwjaarsontbijt.
Gezellige start! En je hoeft geen eigen brood mee te nemen.
Bert Jansen
Docent VC Twello